روان شناس برجسته مغرب زمین، کارل گوستاویونگ (1875-1961) می گوید:
در میان همه بیمارانم که در نیمه زندگی خود بودند، یعنی بالای سی و پنج سال، حتی یکی وجود نداشت که مشکل او پس از نومیدی از همه وسایل دیگر، یافتن چشم اندازی دینی به زندگی نبوده باشد، با اطمینان می توان گفت که هر یک از انان بیمار شده بودند، زیرا چیزی را از دست داده بودند که ادیان زنده هر عصر به پیروان خود آموخته بودند و هیچ یک از آنان تا هنگامی که دیدگاه دینی خود را از نو باز نیافتند، واقعا شفا پیدا نکردند.جان مک کویری، تفکر دینی در قرن بیستم، مترجمان: عباس شیخ
شعاعی، محمد محمدرضایی، ص 222