ماکس شلر می گوید:
لا ادری گری دینی، یک واقعیت روانشناختی نیست؛ بلکه گونه ای خود فریبی است. این قانونی بنیادی است که هر روح متناهی یا به خدا اعتقاد دارد و یا به بت. این بت ها، بسیار گوناگونند. آنها که بی اعتقادند، چه بسا دولت، زن، هنر یا علم و یا هر چیز دیگری را همچون خدا تلقی می کنند. شلر می افزاید که این بی اعتقادی به خدا و اعتقاد به بت است که نیازمند تبیین است، نه اعتقاد به خدا که ذاتی و فطری است. این وضع را گاه با غریزه جنسی و تبعات سرکوب آن مقایسه می کنند. اگر غریزه جنسی، راه طبیعی ارضای خود را پیدا نکند، کارایی اش را از دست نمی دهد؛ بلکه به مجاری دیگر روی می آورد و کم تر لذت بخش می شود. می گویند: پرستش سازمان ها و خدایان انسانی، شبیه همین پدیده غیر طبیعی است.پل ادواردز، براهین اثبات وجود خدا در فلسفه غرب، مترجمان:
علیرضا جمالی نصب، محمد محمدرضایی، ص 131